67-Haus des Pfarrers + revisit
Samen met Mallory en Mornix op een vroege ochtend naar dit priestershuisje. Eenmaal aangekomen moesten we even zoeken naar een ingang... na een poging via een balk die in het water lag via de kelder binnen te geraken om er dan vervolgens op het einde achter te komen dat daar geen ingang is... bleek er uiteindelijk een makkelijke ingang...
Ik weet het niet, wat een raar huis, keiveel kleine kamertjes, simpel ingericht, overal Duitse bijbelachtige boeken, rare posters in rare gangetjes, ik verdwaalde af en toe en snap de indeling nog steeds niet van dit huis. De volledig gestagede keukeltafel is zo ongeveer het mooiste aan deze locatie... in de woonkamer liggen jaren '70 foto's van voornamelijk jonge jongens veelal enkel in onderbroek en spannende houdingen... wat is me dit voor een huis????? In de garage stapelbedjes tegen de muren gemaakt, de speeltoestellen rond het huis... en wat doet dat schedel hier?
Het jaren '70 interieur zou ik zo willen kopen! Zalig!!!
Ik weet het niet, wat een raar huis, keiveel kleine kamertjes, simpel ingericht, overal Duitse bijbelachtige boeken, rare posters in rare gangetjes, ik verdwaalde af en toe en snap de indeling nog steeds niet van dit huis. De volledig gestagede keukeltafel is zo ongeveer het mooiste aan deze locatie... in de woonkamer liggen jaren '70 foto's van voornamelijk jonge jongens veelal enkel in onderbroek en spannende houdingen... wat is me dit voor een huis????? In de garage stapelbedjes tegen de muren gemaakt, de speeltoestellen rond het huis... en wat doet dat schedel hier?
Het jaren '70 interieur zou ik zo willen kopen! Zalig!!!
Revisit Haus des Pfarrers - revisit 1 week later
Tijdens een revisit aan dit huis met Taske, sloeg de buurhond aan en werden we betrapt door de vriendelijke buurman. Uiteindelijk hebben we wel een dik half uur met de buurman en buurvrouw gepraat en kregen we dingen te horen over meneer Pfarrer ( bespaar je de moeite te zoeken, dit is niet zijn echte naam). Zoals vele al vermoed hadden door de foto's die je vindt op deze locatie, zijn hier niet enkel jongens maar ook vele meiden misbruikt. Buren hebben de politie vaker verwittigd, maar zonder gevolg. Meneer Pfarrer vond het ook leuk in een korte lederhose het gras te maaien met zijn zaakje er buiten hangend. Verder heeft deze man zelfs in zijn schuur bedjes gemaakt door beugels aan de muren te maken waar matrassen op konden liggen ( hebben we helaas ook gezien). Soms zelfs bussen vol jongeren werden aan hem toevertrouwd met alle gevolgen van dien. Ook vertelde hij over de boezemvriend van meneer Pfarrer, Andras Pandy ( klik evt. op de naam voor meer informatie...)... die boezemvriend is veroordeeld voor zaken die mij net zo kotsmisselijk maken als wat er destijds met Dutroux is gebeurd. Doordat zijn boezemvriend voor deze feiten veroordeeld is, vraag ik me af wat er nog meer in dit huis gebeurd zou zijn... ik heb die nacht amper een oog dicht gedaan en behoorlijk wat nachtmerries gehad, het liet me niet los... Uiteindelijk zou meneer Pfarrer gestorven zijn in de hete zomer enkele jaren geleden en heeft hij bijna 1 week dood in zijn huis gelegen alvorens de buren het roken en de politie zijn al door maden aangevreten lijk heeft gevonden. http://www.lobberich.de/lobberich/leute/winfried-schiffers/start-rechts.htm http://www.rp-online.de/nrw/staedte/nettetal/pfarrer-im-ruhestand-winfried-schiffers-in-belgien-gestorben-aid-1.715924 Aangezien dit huis inmiddels afgebroken is, plaats ik deze informatie!
Na een vriendelijke waarschuwing dat de politie het huis in de gaten houdt en we moesten oppassen zijn we toch nog naar binnen gegaan, maar beide hadden na enkele minuten hetzelfde gevoel ; hier wil ik niet zijn. Spullen ingepakt en binnen 5 minuten vertrokken.
Waarom ik dit deel met jullie? Waarom moet ik dit kwijt? Geen idee... rust krijgen in mijn hoofd? Verwerken van wat ik gehoord heb? Ben ik een emotioneel iemand, ja behoorlijk... zoals degene die me kennen weten ; ik zoek graag alles uit over locaties die ik bezoek, oude foto's en verhalen, een locatie gaat daarmee voor mij nog veel meer leven... maar ergens wilde ik dat ik dit niet geweten had... de jonge jongens en meisjes blijven in mijn hoofd zitten...en ik hoop dat ik hier snel niet meer aan denk...
Na een vriendelijke waarschuwing dat de politie het huis in de gaten houdt en we moesten oppassen zijn we toch nog naar binnen gegaan, maar beide hadden na enkele minuten hetzelfde gevoel ; hier wil ik niet zijn. Spullen ingepakt en binnen 5 minuten vertrokken.
Waarom ik dit deel met jullie? Waarom moet ik dit kwijt? Geen idee... rust krijgen in mijn hoofd? Verwerken van wat ik gehoord heb? Ben ik een emotioneel iemand, ja behoorlijk... zoals degene die me kennen weten ; ik zoek graag alles uit over locaties die ik bezoek, oude foto's en verhalen, een locatie gaat daarmee voor mij nog veel meer leven... maar ergens wilde ik dat ik dit niet geweten had... de jonge jongens en meisjes blijven in mijn hoofd zitten...en ik hoop dat ik hier snel niet meer aan denk...