Eglise du Solitair
Och wat was ik blij toen ik gevonden had waar deze urbex kerk lag. Taske had het voorzetje gegeven en ik kon hem erin koppen. Teamwork heet dat geloof ik. Datum geprikt met Taske, maar net voor we zouden gaan, hoorden we dat de ingang alweer dicht gemaakt was. Toen besloten die dag maar een andere locatie te doen. Nog geen week erna, was er weer een ingang. Dus toen we weer op explore wilden, besloten dan nu Eglise du Solitair te proberen. We hadden een tip over de ingang, dat kon niet missen bleek toen we eenmaal daar waren. Maar erachter was een erf waar een boer aan het werk was en de ingang was iets hoger waardoor we totaal in het zicht stonden. Taske gaf me een knietje waardoor ik al snel binnen stond en ik een opstapje naar buiten kon aangeven zodat Taske ook naar binnen kon. De duivenstront komt je tegen moet, zodra je het deurtje open doet! Zalige Decay!!! Kan het niet anders zeggen. Wat een prachtig verval!!!!!!!!!!!!!!! Duivenjonkies die over de vloer scharrelen tussen geraamten van eerder overleden duiven, geeft toch een bizar gevoel.
Plots was het stil buiten, we keken op de klok en zagen dat het etenstijd was. Waarschijnlijk was de boer braaf zoals dat hoort om 12 uur terug naar zijn huis gegaan. Dat betekende dat we ongezien buiten konden komen! Eigenlijk had ik me nog wel langer kunnen vermaken hier, maar ongezien wegkomen was hier even belangrijker. Zo lang de buurt niet in de gaten heeft wat wij komen doen, kunnen andere explorers ook nog genieten van deze schoonheid.
Plots was het stil buiten, we keken op de klok en zagen dat het etenstijd was. Waarschijnlijk was de boer braaf zoals dat hoort om 12 uur terug naar zijn huis gegaan. Dat betekende dat we ongezien buiten konden komen! Eigenlijk had ik me nog wel langer kunnen vermaken hier, maar ongezien wegkomen was hier even belangrijker. Zo lang de buurt niet in de gaten heeft wat wij komen doen, kunnen andere explorers ook nog genieten van deze schoonheid.