Cemetary of the Insane
Vanaf het eerste moment dat ik cemetery of the insane zag, wist ik dat ik deze ooit wilde doen. Bizar en triest.
Later nog een tv programma gezien over hoe het er vroeger aan toe ging in het bijbehorende psychiatrisch ziekenhuis en hoe het ging als deze cliënten stierven.
Honderden mensen zijn hier weg gestopt, nooit meer naar omgekeken door familie of wie dan ook. Hoe moet je je dan gevoeld hebben?
De talloze kruisjes zijn langzaam aan het afbrokkelen. Hier en daar ligt een bosje nepbloemen. De kleurtjes steken fel af tegen het groen.
Toch was er ook een zekere sereniteit. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar vond dit een bijzondere urbex plek.
Later nog een tv programma gezien over hoe het er vroeger aan toe ging in het bijbehorende psychiatrisch ziekenhuis en hoe het ging als deze cliënten stierven.
Honderden mensen zijn hier weg gestopt, nooit meer naar omgekeken door familie of wie dan ook. Hoe moet je je dan gevoeld hebben?
De talloze kruisjes zijn langzaam aan het afbrokkelen. Hier en daar ligt een bosje nepbloemen. De kleurtjes steken fel af tegen het groen.
Toch was er ook een zekere sereniteit. Ik kan het moeilijk uitleggen, maar vond dit een bijzondere urbex plek.