Chateau Miranda - Home de Noisy
Een foto van dit kasteel heeft mij ooit de laatste druppel gegeven om te gaan urbexen. En met mij vele anderen vermoed ik...
Het was voor het eerst dat Taske en ik met anderen van een forum die we nog niet persoonlijk kenden samen zouden gaan. Volgens mij rond een uurtje of 5.30 uur vertrokken. Het was mistig en onze chauffeur was best een rare pipo. Ik weet zijn naam zelfs niet meer. Maar het was zijn allereerste echte urbextrip ever en dat was te merken, met zijn nette jas en nette schoentjes, was het lastig voor hem om schoon te blijven terwijl hij ons volgde door spinnenwebben, gaten en andere stoffige ruimtes.
We hadden informatie over hoe bij Chateau Miranda / Home de Noisy te komen. Maar natuurlijk hadden we die eerst fout gelezen, waardoor we op de foute berg zaten. Terwijl we stonden uit te puffen van de beklimming werden we bijna omver gerend door een hert! Awesome!!!!! Met behulp van de kompas-app van Nick, kwamen we er dan toch achter dat we de andere berg moesten hebben. Daar bleek ook dat de extra info die we hadden, uitermate correct klopte, als je het goed leest tenminste haha. Redelijk snel bij het kasteel aangekomen snel naar binnen. Eerst de kelder bekeken, daarna door naar boven, de centrale trap. Tot onze verbazing ligt er een dode bulldog binnen, deze ligt er nog niet heel lang, want hij zag er nog redelijk onaangetast uit.. Toch maar even groepsfoto op de trap.. We wilden er een maken waar we meerdere keren op stonden, maar toen we voor 2e serie klaar gingen staan, stopte er ineens een auto met aanhanger voor de deur.. Als een gek spullen gepakt en boven op de steunbalken ons schuil gehouden en kaartjes verwisseld... Toen de auto na 15 minuutjes wegreed (zonder aanhanger) snel naar het torentje gegaan.. Leuk dat er geen trap meer is maar dat je je aan de koperleidingen omhoog moet trekken. Goed en wel boven hoorde we de auto nog even terugkomen om de aanhanger weer op te pikken. Daarna hebben we ongestoord kunnen genieten van deze GEWELDIGE locatie. Het voelde gewoon euforisch om hier dan eindelijk rond te mogen lopen.. Mijn dag kon niet meer stuk!
De conditie van t gebouw is hopeloos en sommige stukken zijn echt levensgevaarlijk.. Onbegrijpelijk dat men dit zo ver heeft laten komen.. Er gaat een dag komen dat hier ongelukken gebeuren met urbexers, dat is zeker.. maar wanneer???
Het was voor het eerst dat Taske en ik met anderen van een forum die we nog niet persoonlijk kenden samen zouden gaan. Volgens mij rond een uurtje of 5.30 uur vertrokken. Het was mistig en onze chauffeur was best een rare pipo. Ik weet zijn naam zelfs niet meer. Maar het was zijn allereerste echte urbextrip ever en dat was te merken, met zijn nette jas en nette schoentjes, was het lastig voor hem om schoon te blijven terwijl hij ons volgde door spinnenwebben, gaten en andere stoffige ruimtes.
We hadden informatie over hoe bij Chateau Miranda / Home de Noisy te komen. Maar natuurlijk hadden we die eerst fout gelezen, waardoor we op de foute berg zaten. Terwijl we stonden uit te puffen van de beklimming werden we bijna omver gerend door een hert! Awesome!!!!! Met behulp van de kompas-app van Nick, kwamen we er dan toch achter dat we de andere berg moesten hebben. Daar bleek ook dat de extra info die we hadden, uitermate correct klopte, als je het goed leest tenminste haha. Redelijk snel bij het kasteel aangekomen snel naar binnen. Eerst de kelder bekeken, daarna door naar boven, de centrale trap. Tot onze verbazing ligt er een dode bulldog binnen, deze ligt er nog niet heel lang, want hij zag er nog redelijk onaangetast uit.. Toch maar even groepsfoto op de trap.. We wilden er een maken waar we meerdere keren op stonden, maar toen we voor 2e serie klaar gingen staan, stopte er ineens een auto met aanhanger voor de deur.. Als een gek spullen gepakt en boven op de steunbalken ons schuil gehouden en kaartjes verwisseld... Toen de auto na 15 minuutjes wegreed (zonder aanhanger) snel naar het torentje gegaan.. Leuk dat er geen trap meer is maar dat je je aan de koperleidingen omhoog moet trekken. Goed en wel boven hoorde we de auto nog even terugkomen om de aanhanger weer op te pikken. Daarna hebben we ongestoord kunnen genieten van deze GEWELDIGE locatie. Het voelde gewoon euforisch om hier dan eindelijk rond te mogen lopen.. Mijn dag kon niet meer stuk!
De conditie van t gebouw is hopeloos en sommige stukken zijn echt levensgevaarlijk.. Onbegrijpelijk dat men dit zo ver heeft laten komen.. Er gaat een dag komen dat hier ongelukken gebeuren met urbexers, dat is zeker.. maar wanneer???